Usługi pocztowe na mocy ustawy są zwolnione z podatku VAT. Jednak dokonując ich odsprzedaży, podatnik nie może skorzystać ze zwolnienia w tym zakresie. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku podmiotów opodatkowanych ryczałtem, którzy koszty transportu powinni opodatkować stawką ryczałtu przewidzianą dla sprzedawanego towaru. Import usługi transportowej należy wykazać w deklaracji VAT-7 za sierpień 2017 r. Jeżeli podatek należny z tytułu importu usług zostanie w tej deklaracji wykazany, również w ramach tej deklaracji podatek ten – jako podatek naliczony – może zostać odliczony. Do przeliczenia należy przyjąć kurs z 14 sierpnia 2017 r. W przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług z art. 28b ustawy o VAT, sprzedawca i nabywca muszą być aktywnymi podatnikami zarejestrowanymi do VAT UE . W przypadku kiedy miejscem opodatkowania usług jest terytorium innego kraju, to na fakturze nie powinna być podana stawka oraz kwota podatku VAT. Najnowsze interpretacje Dyrektora KIS w zakresie VAT. ». Stawka VAT dla usługi transportowej. Źródło: Gazeta Podatkowa nr 30 (2009) z dnia 13.04.2023, strona 6 - Spis treści ». Dział: VAT i akcyza. Autor: Aleksandra Węgielska. Prowadzę firmę transportową. Wykonałem usługę transportu towaru z terytorium Szwecji do Polski na rzecz . Klient wystawił fakturę WDT gdzie ujął sprzedaż towaru ze stawką VAT 0% a transport 23%. Czy taką fakturę zaksięgować zgodnie z treścią ze stawkami jaką ujął czy też powinna być korekta do tej faktury? Prawidłowo powinien ująć tylko pozycję towaru - w cenie winna być zawarta cena transportu​ ... ODPOWIEDŹ Jeżeli usługa transportowa jest odrębną od dostawy czynnością (np. jest odrębna umowa na transport) to Pani klient powinien wystawić osobną fakturę na usługę transportową z adnotacją „odwrotne obciążenie” nie 23% (nabywca usługi rozlicza podatek VAT w swoim kraju). Jeżeli nie ma odrębnej umowy, to co do zasady, transport wliczany jest w cenę dostarczonego towaru i opodatkowany w tym przypadku stawką 0%POLECAMY UZASADNIENIE Pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) zostało określone w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. WDT jest wywozem towarów z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska, na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W sytuacji WDT podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia jest to koszt wytworzenia. Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawę opodatkowania należy powiększyć o: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Zatem, co do zasady, usługa transportowa jest jednym z elementów dostawy towarów i wówczas w cenę towaru wliczona jest wartość usługi transportu, a całość opodatkowana jest stawką właściwą dla towaru, czyli w tym przypadku 0%. Takie stanowisko znalazło potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z 1 grudnia 2014 r. (sygn. ILPP4/443-454/14-2/ISN). Sytuacja dotyczyła podatnika, który był zobowiązany do wykonania konstrukcji stalowych i dostarczenia ich pod wskazany adres wykorzystując firmę t... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Sprawdź Czy można odliczyć VAT w miesiącu otrzymania faktury, czy z odliczeniem trzeba poczekać na wykonanie usługi? Firma ma umowę stałej współpracy z przewoźnikiem, który wystawia faktury VAT jeszcze przed wykonaniem usługi (najczęściej zaraz po otrzymaniu zamówienia). Następstwem tego jest otrzymywanie przez firmę faktur przed wykonaniem usługi. Wystawione przez firmę transportową faktury nie są fakturami zaliczkowymi. W związku z tym powstaje pytanie, czy można odliczyć podatek VAT naliczony we wskazanych fakturach w miesiącu ich otrzymania, czy też z odliczeniem podatku VAT należy czekać na wykonanie usługi?W przypadku faktur dokumentujących nabycie usług transportowych (analogiczne zasady obowiązują dla usług spedycyjnych) podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku VAT w dacie wpływu faktury do firmy, nawet jeżeli usługa transportowa (lub spedycyjna) nie została jeszcze powyższej odpowiedzi wymaga wyjaśnienia podstawowych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, odnoszących się do reguł odliczania podatku VAT. Zasadniczo prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Przy czym, jeżeli faktura taka wpłynęła do firmy jeszcze przed wykonaniem usługi, wówczas prawo do odliczenia podatku VAT ulega „zawieszeniu”, do momentu wykonania usługi. Generalna zasada: Odliczasz gdy usługa wykonanaInnymi słowy, podatnik, który otrzymał fakturę przed wykonaniem usługi uzyskuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w treści tej faktury dopiero z chwilą wykonania usługi (art. 86 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług).PrzykładSpółka A nabyła od Spółki B usługę reklamową. Ostateczne wykonanie usługi nastąpi w czerwcu 2011 r., jednakże Spółka B wystawiła fakturę VAT przedwcześnie, w kwietniu 2011 r. i w tym samym miesiącu faktura ta wpłynęła do Spółki A. Spółka A może odliczyć podatek VAT naliczony w fakturze dokumentującej nabycie usług reklamowych dopiero w rozliczeniu za czerwiec 2011 r. (miesiąc wykonania usługi).Wyjątek dla firm transportowych Jednakże ustawodawca przewidział sporo wyjątków od powyższej zasady, które dotyczą szeregu czynności, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT powstaje w sposób szczególny. Jak wynika z art. 86 ust. 12a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zasada zgodnie z którą podatnik nabywa prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego dopiero po wykonaniu usługi, nie ma zastosowania, między innymi, w przypadku usług, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten określa natomiast moment powstania obowiązku podatkowego, między innymi, dla usług transportowych i spedycyjnych (moment otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług).Powyższe oznacza, iż w przypadku nabycia usług transportowych lub spedycyjnych o chwili powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego decyduje wyłącznie data wpływu faktury do nabywcy usługi. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje zatem w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik otrzymał Spółka A nabyła od Spółki B usługę transportową. Ostateczne wykonanie usługi nastąpi w czerwcu 2011 r., jednakże Spółka B wystawiła fakturę VAT w maju 2011 r. i w tym samym miesiącu faktura ta wpłynęła do Spółki A. Spółka A może odliczyć podatek VAT naliczony w fakturze dokumentującej nabycie usług transportowych w rozliczeniu za maj 2011 r. Na marginesie należy zauważyć, iż prawo takie będzie przysługiwało przedsiębiorcy również w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług). Zatem, przykładowo, jeżeli faktura dotycząca nabycia usług transportowych wpłynie do firmy rozliczającej podatek VAT w okresach miesięcznych w czerwcu, firma taka może dokonać obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z takiej faktury w deklaracji podatkowej składanej za czerwiec, lipiec lub sierpień. Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » Kodeks kierowcy. Zmiany 2022. Mandaty. Punkty karne. Znaki drogowe Dla usług transportu ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami, promami, samolotami i śmigłowcami oraz usług spedycyjnych i przeładunkowych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług. Dowiedz się więcej o obowiązku podatkowym w transporcie. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawa o VAT), obowiązek podatkowy - co do zasady - powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jednakże od powyżej reguły ustawodawca przewidział liczne wyjątki. I tak w myśl art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Ponadto, dla usług transportu ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami, promami, samolotami i śmigłowcami oraz usług spedycyjnych i przeładunkowych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług (art. 19 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy).W tym miejscu należy wskazać, iż polskie przepisy określające obowiązek podatkowy dla usług transportowych i spedycyjnych są bardzo skomplikowane i kłopotliwe dla podatników. Wprawdzie mogłoby się wydawać, że wskazana powyżej szczególna zasada powstania obowiązku podatkowego dla usług branży transportowej jest korzystna dla podatników, ponieważ umożliwia przesunięcie terminu zapłaty podatku. Jednakże w praktyce okazuje się, że bardzo komplikuje rozliczenia podatkowe firm transportowych. Tym samym podatnicy z chęcią zamiast szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, rozpoznawaliby obowiązek podatkowy z chwilą wystawienie faktury, nie później niż siódmego dnia, licząc od dnia wykonania usługi. Optymistyczną wiadomość dla firm transportowych stanowi informacja, iż w orzecznictwie pojawiły się wątpliwości, czy Polska prawidłowo implementowała przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej dyrektywa 112) regulujące moment powstania obowiązku podatkowego. Zwróćmy bowiem uwagę, iż zgodnie z art. 66 ww. Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą postanowić, że podatek staje się wymagalny w innym momencie niż z chwilą dostarczenia towaru lub wykonania usługi. Przy czym obowiązek podatkowy może być ustalony w jednym z następujących terminów:a) nie później niż z datą wystawienia faktury,b) nie później niż w momencie otrzymania zapłaty,c) jeżeli faktura nie została wystawiona lub została wystawiona z opóźnieniem, w określonym terminie od daty zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego. Z brzmienia przywołanego przepisu wynikają ramy czasowe ograniczające możliwości poszczególnych państw członkowskich w zakresie kształtowania terminów powstawania obowiązku podatkowego. Analiza art. 66 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje ponadto, iż państwa członkowskie nie zostały upoważnione do ustalenia obowiązku podatkowego z chwilą upływu pewnego terminu po dostawie lub wykonaniu usługi. Wprawdzie prawodawca wspólnotowy dał państwom członkowskim prawo do ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w inny sposób niż z datą wystawienia faktury lub datą otrzymania zapłaty, ale tylko w przypadku gdy faktura nie została wystawiona w określonym terminie. Natomiast polski ustawodawca zmodyfikował regulacje prawa unijnego, łącząc rozwiązania z trzech odrębnych przepisów: pkt a, b oraz c art. na to, iż wątpliwości co do prawidłowości implementowania do krajowego porządku prawnego przepisów unijnych są uzasadnione, jest fakt, iż NSA w postanowieniu z dnia 4 stycznia 2012 r., sygn. I FSK 484/11 skierował do ETS pytanie dotyczące zgodności z prawem unijnym polskich przepisów dotyczących momentu powstania obowiązku podatkowego. Przedmiotowe pytanie zostało zadane w związku ze sporem, który z organami podatkowymi toczy spółka TNT Express Worldwide świadcząca usługi kurierskie, pocztowe, transportowe oraz ocenie TNT Express Worldwide posiada ona prawo w stosunku do wszystkich świadczonych przez siebie usług wykazać obowiązek podatkowy w dacie wystawienia faktury, nie później jednak niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi. Spółka w celu potwierdzenia prawidłowości swojego stanowiska wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej. Organ podatkowy uznał jednak je za nieprawidłowe. Sąd pierwszej instancji również nie przyznał spółce racji. Tym samym sprawa ostatecznie trafiła do NSA, który powziął wątpliwości co do zgodności polskich regulacji dotyczących momentu powstawania obowiązku podatkowego z przepisami unijnym. I tak w uzasadnieniu do postanowienia NSA z dnia 4 stycznia 2012 r. czytamy, iż na tle art. 66 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE powstaje wątpliwość, czy podatnik może wykazać obowiązek podatkowy w momencie wystawienia faktury, mimo że przepisy przesuwają go na dzień zapłaty lub na 30 dzień od dnia wykonania usługi. Wątpliwości te są spowodowane również przez okoliczność, iż zgodnie z ustawą o VAT nabywca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego już w momencie otrzymania faktury. Z kolei art. 167 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi, że po stronie nabywcy prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Przepis ten określa więc najwcześniejszy moment, z zaistnieniem którego nabywca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast polskie regulacje umożliwiają odliczenie podatku naliczonego przez usługobiorcę wcześniej niż u sprzedawcy powstał obowiązek podatkowy. W ocenie NSA wskazuje to, że szczególny obowiązek podatkowy dotyczący usług transportowych i spedycyjnych nie został skorelowany z prawem do odliczenia podatku naliczonego. Jest to dodatkowy argument uzasadniający pogląd, iż polski ustawodawca w sposób nieprawidłowy wprowadził do ustawy o VAT art. 66 lit. b Dyrektywy 2006/112/ samym z niecierpliwością oczekujemy na orzeczenie ETS oceniające, czy polskie przepisy dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług transportowych i spedycyjnych są zgodne z ustawodawstwem unijnym. Orzeczenie to może w znaczący sposób uprościć podatkowe rozliczenia firm z branży transportowej. Podatki to temat rzeka. Nie inaczej jest w przypadku podatku od towarów i usług, czyli podatku VAT. Większość firm transportowych w rozliczeniach z fiskusem posiłkuje się pomocą wykwalifikowanej kadry księgowych, żeby nie zginąć w gąszczu przepisów. Dobrze jest jednak mimo tego nieco zaczerpnąć wiedzy, przynajmniej w podstawowym obowiązek i stawka podatku to miejsce podatkowy przy transporcie podatku VAT. Dokumenty potrzebne do udowodnienia świadczenia usług transportu międzynarodowegoRefakturowanie a powstanie obowiązku – zestawienie. Podstawa to miejsce właściwie opodatkować świadczenie usługi transportowej (transport towaru) należy przede wszystkim ustalić miejsce jej opodatkowania. Co do zasady kwestię tę opisuje art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Mówi on iż „Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej” zaznaczając, że od tej reguły są pewne wyjątki. I tak:„W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej”.„W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.”.Sytuacja powyższa będzie się jednak odnosić przede wszystkim do przypadku, gdy mamy do czynienia z transportem krajowym albo wewnątrzwspólnotowym. Odnośnie transportu wewnątrz UE warto podać przykład. Jeżeli polski podatnik wykonuje transport np. z Niemiec do Francji na rzecz podatnika z Czech to na podstawie ustawy o VAT miejscem opodatkowania będzie siedziba usługobiorcy, czyli będą to 28b zakłada również inne wyjątki, regulowane przez Chodzi mianowicie o sytuacje charakterystyczne dla transportu międzynarodowego poza UE:nabywca jest polskim podatnikiem (ma w kraju swoją siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania lub pobytu), ale usługa wykonywana na jego rzecz ma miejsce całkowicie poza terytorium UE – w takim przypadku miejscem opodatkowania jest terytorium znajdujące się poza UE ( ust. 1a pkt 1 ustawy o VAT)usługa transportu towarów jest wykonywana na rzecz podatnika posiadającego siedzibę, lub stałe miejsce wykonywania działalności lub miejsca zamieszkania lub pobytu na terytorium kraju trzeciego (spoza UE), a transport w całości ma miejsce na terenie kraju (Polski), miejscem opodatkowania jest terytorium kraju (Polska) (art. 28f ust. 1a pkt 2).Powyższe przypadki odnoszą się do wykonywania usług transportu towarów na rzecz podmiotów będących podatnikami VAT. Inaczej jednak wygląda sytuacja, gdy usługa świadczona jest w stosunku do podmiotów które nie są podatnikami. Wtedy zastosowanie ma art. 28f ust 2 ustawy o VAT, który mówi, że „Miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości”. Przewidziany jest jednak wyjątek:jeżeli usługa świadczona jest na rzecz niepodatnika, a jej rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce w dwóch różnych krajach to tak usługa swoje miejsce opodatkowania ma na terenie kraju rozpoczęcie usługi. Zaznacza się jednocześnie, że miejscem rozpoczęcia transportu jest punkt faktycznego rozpoczęcia transportu niezależnie od odległości jaką musi pokonać przewoźnik, żeby do tego punktu dotrzeć. Miejscem zakończenia transportu jest natomiast miejsce faktycznego zakończenia transportu podatkowy przy transporcie obowiązuje zasada, że fakturę za usługę transportową lub spedycyjną należy wystawiać nie wcześniej niż 30 dnia przed wykonaniem usługi i nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym tę usługę wykonano lub otrzymano całość lub część aby móc dopełnić tego obowiązku należy najpierw ustalić, kiedy powstał obowiązek podatkowy. Stanowi o tym art. 19a ust. 1 ustawy o VAT: „Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.”. Niestety ustawodawca nie określił, co należy rozumieć pod pojęciem „wykonania usługi”. Logicznym wydaje się przyjęcie poglądu, że tym momentem będzie dostarczenie towaru na miejsce przeznaczenia, ale warto też wesprzeć się przepisami ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.). Art. 784 mówi, iż przewoźnik powinien zawiadomić niezwłocznie odbiorcę o nadejściu przesyłki do miejsca przeznaczenia. Po tym fakcie, jeżeli odbiorca wywiązał się ze zobowiązań umowy może w imieniu własnym wykonać wszelkie prawa wynikające z umowy przewozu. Dodatkowo art. 786 stanowi, że wraz z faktem przyjęcia przesyłki odbiorca zobowiązuje się do zapłaty należności wynikających z zapisów w liście przewozowym. Wspomnieć także należy, że według przepisów przewoźnik odpowiada za przesyłkę od momentu przyjęcia jej do przewozu do chwili wydania jej odbiorcy. Reasumując: za moment wykonania usługi należy przyjąć dzień przyjęcia przesyłki przez należy natomiast reagować w przypadku otrzymania płatności w całości lub części wcześniej?W przypadku zaliczki, przedpłaty itp. Formom częściowej zapłaty należy uznać, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zapłaty, oczywiście w odniesieniu do otrzymanej części (art. 19a ust. 8 ustawy o VAT).Dla usługi świadczonej w oparciu o ustalone, następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń przyjmuje się powstanie obowiązku podatkowego z upływem każdego okresu, jaki został określony dla rozliczeń przez strony umowy, aż do momentu jej całkowitego usługa jest świadczona w sposób ciągły przez kres dłuższy niż rok, a wraz z jego minięciem nie upływają terminy płatności, czy rozliczeń, za moment wystąpienia obowiązku podatkowego uznaje się koniec każdego roku podatkowego, aż do momentu zakończenia świadczenia usługi (art. 19a ust. 3 ustawy o VAT).Stawki podatku VAT. Podstawowa stawka VAT – wynosi 23%. Dotyczy usług transportu świadczonych dla polskich podatników, także jeżeli są wykonywane poza terytorium Polski. Dotyczy również takiego przypadku, gdy podatnikiem jest podmiot z kraju trzeciego (poza UE), ale podlegająca opodatkowaniu usługa transportu wykonywana jest w całości w Polsce i nie jest częścią transportu stawka VAT – obowiązuje dla usług transportu międzynarodowego. Ważne jest aby określić czym jest taka usługa. Z pomocą przychodzi 83 pkt 1 ustawy o VAT. Określa ona, że za usługę taką uznaje się przemieszczanie towarów:– z miejsca nadania (wyjazdu), które znajduje się poza terytorium UE do miejsca przeznaczenia, które znajduje się na terytorium kraju, i odwrotnie.– z miejsca nadania (wyjazdu) znajdującego się poza UE do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego UE innego niż terytorium kraju (lub w odwrotnej konfiguracji) jeżeli jego cześć przebiegała przez terytorium Aby móc skorzystać z możliwości opodatkowania usługi 0% stawką podatnik musi posiadać odpowiednie dokumenty, które poświadczą, że wykonał międzynarodowy transport unormowaniami zawartymi w ustawie o podatku VAT dodatkowe zapisy odnośnie 0% stawki VAT znajdują się w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych. Według § 6 ust. 1 stawkę taką można stosować do:usług transportu towarów jeżeli wykonywane są one w całości na terenie kraju i stanowią część transportu międzynarodowegousług transportu towaru wykonywana jest na terenie UE, ale stanowi część transportu międzynarodowegousług transportu towarów, których odbiorcą jest polski podatnik, jeżeli w całości jest wykonywany poza terytorium kraju. Tu przewidziane są dwa przypadki:– miejsce wyjazdu (nadania) znajduje się na terytorium państwa członkowskiego poza terytorium kraju, a miejsce przeznaczenia (przyjazdu) znajduje się poza UE– miejsce wyjazdu (nadania) jest poza terenem UE, natomiast miejsce przeznaczenia (przyjazdu) znajduje się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium odniesieniu do zapisów zawartych we wspomnianym rozporządzeniu należy także wykazać się posiadaniem odpowiednich dokumentów wymienionych w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT. A jakie to dokumenty?Dokumenty potrzebne do udowodnienia świadczenia usług transportu stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa wyżej są w przypadku:przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora);towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa wyżej, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów; (dokument, o którym mowa, powinien zawierać co najmniej: imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania eksportera towarów, określenie towarów i ich ilości oraz potwierdzenie wywozu przez urząd celny).Ważne! Urzędy bardzo rygorystycznie podchodzą do kwestii posiadania wszystkich niezbędnych dokumentów (np. interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w łodzi z dnia 27kwietnia 2015 r. nr IPTPP2/4512-102/15-4/IR, gdzie odmówiono podatnikowi możliwości opodatkowania usługi stawką 0% ze względu na brak dokumentów celnych jednoznacznie stwierdzających fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importów towaru).Refakturowanie a powstanie obowiązku usług jest często praktykowane przez podatników, także w transporcie. Jednak często podatnicy mają problem z ustaleniem powstania obowiązku podatkowego. Na podstawie art. 8 ustawy o VAT należy przyjąć, że gdy podatnik działa we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Podlega zatem opodatkowaniu VAT. Co więcej, wyrokiem NSA z dn. 25 października 2012 r., sygn. akt I FSK 65/12, sąd uznał, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania pierwotnej usługi, gdyż moment jego powstania należy ustalać, w przypadku refakturowania, jakby refakturowana usługa była od początku wykonywana przez odsprzedającego usługę. Podobnie wypowiedziała się Izba Skarbowa w Poznaniu (interpretacja indywidualna z dn. 20 października 2014 r. nr ILPP1/443-590/14-4/AW), która uznała, że na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT można przyjąć, że pod pojęciem refakturowania należy rozumieć sytuację, gdy podmiot, który nie świadczy faktycznie usługi, występuje w roli usługodawcy i dokonuje jej odsprzedaży na rzecz faktycznego jej konsumenta. Zwraca także uwagę, że usługa nie jest ponownie wykonywana w momencie refakturowania – dzieje się to jedynie w momencie wykonania jej przez pierwotnego usługodawcę (czyli „fizycznego” wykonawcę). Prowadzi to do wniosku, że moment wykonania usługi, także w przypadku refakturowania, ma miejsce, gdy zostanie ona wykonana przez pierwotnego usługodawcę. W takim tonie utrzymany jest także prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dn. 7 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 961/ ustalając moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku jej refakturowania, powinien kierować się zapisami ustawy o VAT przyjmując za moment wykonania usługi moment jej realizacji przez faktycznego – podatku VAT to dla przedsiębiorców niejednokrotnie wyzwanie. Ale nie taki diabeł straszny jak go malują. Poniżej znajduje się zestawienie najważniejszych informacji odnośnie VAT, które powinny ułatwić poruszanie się w tym transportu towarów świadczone na rzecz niepodatnikówUsługi transportu towarów świadczone dla podatnikówŹródła:„Rozliczenie VAT przy transporcie towarów”, Dodatek do Gazety Podatkowej nr 92,

usługi transportowe a vat 2014